Sigurður Breiðfjörð fæddist árið 1798 í Rifgirðingum á Breiðafirði. Hann ólst þar upp og var víða annars staðar í Helgafellssveit. Þegar hann var 16-17 ára gamall var hann sendur til Kaupmannahafnar í skóla að læra tunnusmíði, eða beykisiðn eins og það kallaðist. Þar var hann til tvítugs, en fékk þó ekki sveinsbréf þótt hann hafi svo unnið við iðnina á ýmsum stöðum, m.a. í Vestmannaeyjum, en hann fluttist þangað árið 1824. Þar kynntist hann konu að nafni Sigríður Nikulásdóttir og giftist henni, en þau voru ekki gift lengi. Hann flutti aftur til Breiðafjarðar árið 1828 og var þar næstu 2 árin. Árið 1830, þegar Sigurður var um þrítugt, fór hann aftur út til Kaupmannahafnar til að læra lög, en hætti því fljótlega. Þá fór hann um tíma til Grænlands að vinna við tunnusmíði í þjónustu dönsku verslunarinnar og til að aðstoða grænlendinga við hákarlaveiðar. Hann kom fljótlega heim í Breiðafjörðinn aftur og kynntist Kristínu Illugadóttur, og giftist henni árið 1837. En þar sem hann hafði ekki gengið alveg frá skilnaði sínum við Sigríði fékk hann kæru á sig fyrir tvíkvæni, og kom það mjög illa við fjárhag þeirra Kristínar sem þurftu að bregða búi vegna þess árið 1841. Fluttu þau þá til Reykjavíkur og bjuggu við slæman hag, en þar lést Sigurður árið 1846 enda orðinn slæmur til heilsunnar.
Sigurður naut mikillar hylli alþýðunnar og var mikið prentað af verkum hans meðan hann var enn á lífi. Hann var aðallega rímnaskáld og var mjög listrænn, og mikið var um fegurð í kveðskap hans. Það er til mikill skáldskapur eftir hann, en ekki allt jafn gott þó. Þegar hann var upp á sitt besta var hann mjög léttlyndur og glaðvær maður, og það sást á verkum hans. Hann var um tíma eitt frægasta rímnaskáld landsins og hafði áhrif á önnur skáld eins og Jónas Hallgrímsson, Þorstein Erlingsson og Pál Ólafsson.
Sigurður naut mikillar hylli alþýðunnar og var mikið prentað af verkum hans meðan hann var enn á lífi. Hann var aðallega rímnaskáld og var mjög listrænn, og mikið var um fegurð í kveðskap hans. Það er til mikill skáldskapur eftir hann, en ekki allt jafn gott þó. Þegar hann var upp á sitt besta var hann mjög léttlyndur og glaðvær maður, og það sást á verkum hans. Hann var um tíma eitt frægasta rímnaskáld landsins og hafði áhrif á önnur skáld eins og Jónas Hallgrímsson, Þorstein Erlingsson og Pál Ólafsson.