SIT ÉG OG SYRGI
sit ég og syrgi mér horfinn
sárt þreyða vininn,
er lifir í laufgræna dalnum
þótt látin sé ástin.
fjöll eru og firnindi vestra
hann felst þeim að baki.
gott er að sjá þig nú sælan,
þá sigrar mig dauðinn.
Heldur var hart þér í brjósti,
að hót ei nam klökkna,
er sviptir mig samvist og yndi,
mér svall það um hjarta.
Horfið var mál það af harmi
er hlaut þig að kveðja,
sárt réð þig gráta úr garði,
ég græt þig til dauða.
sit ég og syrgi mér horfinn
sárt þreyða vininn,
er lifir í laufgræna dalnum
þótt látin sé ástin.
fjöll eru og firnindi vestra
hann felst þeim að baki.
gott er að sjá þig nú sælan,
þá sigrar mig dauðinn.
Heldur var hart þér í brjósti,
að hót ei nam klökkna,
er sviptir mig samvist og yndi,
mér svall það um hjarta.
Horfið var mál það af harmi
er hlaut þig að kveðja,
sárt réð þig gráta úr garði,
ég græt þig til dauða.